عراق با کمک چین در آزادگان از ایران پیش افتاد
یک بام و دو هوای چینیها در میدان نفتی آزادگان
چینیها در شرایطی به دلیل تعلل در توسعه میدان نفتی آزادگان توسط وزیر نفت ایران از این میدان خلع ید شده اند که عراق با کمک چین، روزانه از همین میدان مشترک 175 هزار بشکه نفت تولید می کند.
تاریخ انتشار : دوشنبه ۳۰ تير ۱۳۹۳ ساعت ۱۲:۱۵
چینیها در شرایطی به دلیل تعلل در توسعه میدان نفتی آزادگان توسط وزیر نفت ایران از این میدان خلع ید شده اند که عراق با کمک چین، روزانه از همین میدان مشترک ۱۷۵ هزار بشکه نفت تولید می کند.
به گزارش نکونیوز، بعد از حدود چهار سال از حضور شرکت س.ان.پی.سی در میدان آزداگان جنوبی، این شرکت به دلیل تعلل در توسعه این میدان مشترک با عراق، اردیبهشت ماه سال جاری به دستور وزیر نفت ایران خلع ید شد. در مهر سال ۱۳۸۹ توسعه همه مخزنهای میدان مشترک آزادگان به شرکت ملی نفت چین واگذار شد. قرارداد توسعه میدان آزادگان جنوبی به ارزش ٢٫۵ میلیارد دلار در قالب بیع متقابل بین شرکت ملی نفت ایران و شرکت ملی نفت چین امضا شد و در نهایت با توجه به تغییرهای
در حالی که کار توسعه سه میدان مشترک آزادگان جنوبی و شمالی، و یادآوران در خاک ایران به کندی پیش میرود، عراق با همکاری کمپانیهای نفتی، از جمله شرکت ملی نفت چین کار توسعه تاسیسات و استخراج نفت را در این میدان که در عراق به میدان مجنون شهرت دارد به سرعت به پیش میبرد
اعمال شده در طرح جامع توسعه (MDP)، عملیات اجرایی این طرح از شهریور سال ١٣٩١ همزمان با تصویب طرح جامع تجدید نظر شده توسعه میدان (RMDP) آغاز شد. از سال ۲۰۰۹ شرکت ملی نفت چین قراردادی برای اکتشاف و توسعه میدان نفتی آزادگان شمالی با دولت ایران امضا کرد و نهایتاً بهرهبرداری از این میدان با سرمایهگذاری شرکتهای ایرانی و ظرفیت تولید روزانه ۲۵٫۰۰۰ بشکه در تیر ۱۳۸۶ آغاز شد. ظرفیت تولید این میدان ۲۶۰٫۰۰۰ هزار بشکه در روز اعلام شده بود. طبق قرارداد با چینیها باید طی ۵۲ ماه حجم تولید از میدان باید به روزانه ۳۲۰ هزار بشکه برای مدت سه سال افزایش مییافت که بعد از گذشت حدود چهار سال این طرح کمترین پیشرفتی نداشت. از مجموع ١٨٥ حلقه چاهی که باید براساس برنامه در فاز نخست توسعه این میدان به بهره برداری میرسید، تنها هفت حلقه چاه حفاری شد، در حالی که شرکت متن، پیمانکار چینیِ طرح (CNPCI) طبق قرارداد به استقرار ٢٥ دکل حفاری در این میدان در سال ۲۰۱۴ میلادی ملزم کرد، شرکت CNPCI تنها برای افزودن یک دکل حفاری دیگر در این میدان مشترک برنامه ریزی کرد. بیژن نامدار زنگنه در روزهای پایانی بهمن ماه سال ۱۳۹۲ عملکرد پیمانکار چینی را نامطلوب ارزیابی کرده بود و گفته بود آخرین اخطارهای لازم برای "خلع ید" به این پیمانکار داده شده و سرانجام شرکت ملی نفت چین از این میدان خلع ید شد.
هرچند چینیها در پروژه های اقتصادی ایران در قامت پیمانکار، از میدان آزادگان گرفته تا آزادراه تهران – شمال، کارنامه روشنی ندارند، اما نکته جالب وقتی نمایان می شود که بدانیم چینیها در میدان مشترک آزادگان در طرف عراقی، موفقیتهای زیادی کسب کرده اند. در حالی که کار توسعه سه میدان مشترک آزادگان جنوبی و شمالی، و یادآوران در خاک ایران به کندی پیش میرود، عراق با همکاری کمپانیهای نفتی، از جمله شرکت ملی نفت چین کار توسعه تاسیسات و استخراج نفت را در این میدان که در عراق به میدان مجنون شهرت دارد به سرعت به
نظارت بر پیمانکار چینی پروژه آزادگان در ایران بسیار ضعیف بوده است که اگر این نظارت قوی تر بود، نه پس از چهار سال، بلکه حداکثر ظرف دو سال، روند پیشبرد پروژه آزادگان توسط چینیها نشان می داد که عملکرد طرف چینی مغایر با وعده هاست و شاید با دریافت تذکرات جدی در همان مراحل، روند امور را اصلاح می کرد
پیش میبرد. عراق از شهریور ماه سال ١٣٩۲ تنها از میدان مجنون، که میدان مشترک با آزادگان جنوبی است، روزانه ۱۷۵ هزار بشکه نفت استخراج میکند و امیدوار است این میزان را به زودی به ۴۰۰ هزار بشکه در روز برساند. درحالیکه حداکثر تولید نفت ایران از میدان آزادگان، حداکثر ۵۰ هزار بشکه در روز برآورد می شود. اینکه چرا چینیها در میدان مجنون در عراق موفق بوده اند اما در طرف ایرانی میدان مجنون، یعنی آزادگان به حدی ناکام بوده اند که خلع ید شده اند، باید دلیل را در دو موضوع جستجو کرد. نخست اینکه نظارت بر پیمانکار چینی پروژه آزادگان در ایران بسیار ضعیف بوده است که اگر این نظارت قوی تر بود، نه پس از چهار سال، بلکه حداکثر ظرف دو سال، روند پیشبرد پروژه آزادگان توسط چینیها نشان می داد که عملکرد طرف چینی مغایر با وعده هاست و شاید با دریافت تذکرات جدی در همان مراحل، روند امور را اصلاح می کرد. اما دلیل دوم، مشارکت شرکتهای غربی در پروژه مجنون در عراق با شرکت ملی نفت چین است. در ایران، توسعه میدان آزادگان، یکجا به چین واگذار شد و چینیها نیز در توسعه این میدان ناکام بودند اما در میدان مجنون عراق، کسرسیومی متشکل از چند شرکت خارجی تشکیل شد که شرکت ملی نفت چین یکی از آنها بود و شرکتهایی همچون رویال داچ شل آمریکا هم در آن نقش مهمی داشتند. سپردن کلیه امور آزادگان به چینیها و عدم نظارت قوی روی پیمانکار، تاخیر در برداشت از میدان آزادگان را از زمان انعقاد قرارداد با اینپکس ژاپن و سپس رفتن این شرکت از ایران به دلیل تحریمها و در ادامه، هفت سال تعلل در یافتن جانشینی برای اینپکس، به۱۳ سال رساند تا عدم النفع ایران از آزادگان باز هم افزایش یابد. در شرایطی که طرح توسعه میدان نیز نهایی نشده و هر شرکتی که برای توسعه این میدان قراردادی با ایران منعقد کند طبیعتا طرح جدیدی برای توسعه میدان ارائه می دهد یا طرح چینیها را با تغییراتی مواجه خواهد کرد، قطعا باز هم باید در انتظار تلف شدن وقت در توسعه این میدان باشیم و هر چه وزارت نفت، زمان را برای انتخاب پیمانکار جدید این میدان از دست بدهد، این تاخیر و زیان باز هم بیشتر خواهد شد.